13 Haziran 2018 Çarşamba

Sürpriz

Babam.

Çok severdi çay içmeyi, kaşarlı tost yapıp yemeyi. Dumanı üstünde çayları neredeyse bir dikişte bitirirdi. Bir keresinde of baba ağzının içi amyant mı kaplı ya, dediğimde yine kafasını geriye atıp uzun uzun gülmüştü.

Ama günde en az bir tane de kahve keyfi olurdu, caneyiyle birlikte, cam kenarındaki koltuğunda.

Gazetede önemli bir şey okuyorsa, kahvesi soğuyabilirdi, sorun olmazdı. Ama ille de sıcak severdi kahvesini de... Şimdi, hiç görmediği küçük gelini, sonsuzluğa uğurlayışımızın yıl dönümünde, böyle bir sürpriz yaptı bana da... Bunca yıl öncesinden, böylesine doğru bir karar vermiş olmanın mutluluğu ile babamın eksikliği birbirine karıştı bugün...