Allah Kahretsin!
Şiddetini masumlara kusanı da,
Minicik bakışları fotoğraflarda bıraktıranı da,
Canları da yollar gibi sayıya dökenleri de,
Dijitalleştirilen algıları da,
Yarın bunların hepsini unutacak olanları da...
Hayır nefret söylemi değil bunlar.
Sadece hayatımda olmasından bıktığım şeyleri yapanlara sitemim.
Yapmayın artık. Neyin peşindesiniz?
Bırak hayatı, önündeki kitabın ne kadarını anladı? Ne öğrendi de gitti bu çocuk?
Kırık not almanın üzüntüsünü, başarılı olmanın sevincini yeterince yaşadı mı?
Yeterince dondurma yedi mi?
Aşık olabildi mi?
Utanıyorum.
Affet bizi çocuk.